Wokół uczuć jakie łączą psa i kota narosło wiele mitów. Tymczasem doświadczenia wielu opiekunów pokazują, że pies i kot mieszkają pod jednym dachem w co najmniej tolerancyjnym układzie, a często zawierają prawdziwą zwierzęcą przyjaźń. Jednak to od nas, opiekunów w dużej mierze zależy ukształtowanie tych stosunków. Przeczytajcie, jakie metody wychowawcze zastosować, aby oba futrzaki żyły w zgodzie i poszanowaniu własnego terytorium.
Szczenięta i kocięta
Najłatwiej jest rozpocząć proces socjalizacji gdy oba zwierzaki są małe – bez problemu można wprowadzić małego kota do domu, w którym już zamieszkuje szczeniak lub na odwrót. Oba futrzaki powinny być zachwycone tym, że zyskują towarzysza zabaw. Należy zadbać o to, aby maluchy spędzały ze sobą jak najwięcej czasu, gdyż dzięki temu samodzielnie ustanowią zasady panujące w ich małym stadzie. W oswajaniu pomocny może okazać się kocyk lub szmatka, w które wcześniej zostały wytarte oba zwierzaki. Taki materiał dajemy zwierzętom do wspólnej zabawy lub wsadzamy do legowisk. To tzw. oswajanie poprzez zapach futrzaki szybciej dostosowują się do siebie i uznają drugie stworzenie za domownika, którego obowiązują równe prawa.
Szczeniak i dorosły kot
Wprowadzanie szczeniaka do domu, w którym już zamieszkuje dorosły kot może być problematyczne. Mały psiak, to rozkoszne stworzenie, które poza odpowiednią porcją snu i jedzenia, potrzebuje także towarzysza zabaw. Dorosły kot z pewnością nie będzie zachwycony zaczepkami malucha. Poza tym istnieje obawa że, kot będzie chciał dosadnie wytłumaczyć szczeniakowi swoją potrzebę spokoju – udowodni psu, że ten znajduje się na końcu łańcucha pokarmowego i pokaże mu jego miejsce w stadzie. Socjalizując takie dwa zwierzaki trzeba wciąż zwracać na nie uwagę i ograniczać popisy młodego psiaka. Kot koniecznie musi mieć swoją kryjówkę umieszczoną w miejscu niedostępnym dla psa. Dla bezpieczeństwa można kotu obciąć pazurki, warto także oswajać zwierzaki zapachem poprzez wykorzystanie koca lub szmatki.
Kociątko i dorosły pies
Jeżeli pies był wcześniej socjalizowany z kotami, nie powinno być najmniejszych problemów z oswajaniem obu zwierzaków. Jeżeli nie – powinniśmy szczególnie uważać na zachowania naszego psiaka. Pies z pewnością będzie się starał walczyć o swoją pozycję w stadzie, może się w nim również odezwać instynkt, który nakaże psu ganiać kociaka. W takich sytuacjach należy dosadnie mówić – nie wolno! Nie należy także pozwalać psu na „zabawę” z małym kociątkiem. Ważną kwestią jest nauczenie kota, że nie wolno mu podjadać z miski towarzysza. Warto także zastosować pewien trik psychologiczny i na początku nowej znajomości głaskać psa tylko wówczas, gdy kot przebywa w pobliżu. Dzięki temu pies zacznie kojarzyć obecność kota z czymś miłym i łatwiej będzie mi go zaakceptować. Osobną sprawą, są sytuacje, gdy suka zaczyna nosić kotka w pysku, wylizywać go i traktować jak swojego szczeniaka. Takie zachowania mogą świadczyć o ciąży urojonej i w tym wypadku najlepiej skonsultować sprawę z weterynarzem.
Dorosłe zwierzaki
Wprowadzanie dorosłego psa do dorosłego kota lub na odwrót warto poprzedzić oswajaniem zapachowym, za pomocą wymienianego wcześniej koca przesiąkniętego wonią nowego lokatora. Na początku można kota pozostawić w transporterze, co umożliwi psu wstępne oswojenie się z obecnością „intruza”. Następnie powinniśmy umożliwić poznanie domu nowemu lokatorowi – w tym czasie obecność psa powinna zostać w jakiś sposób zneutralizowana – można go przytrzymać i uspokajać głaszcząc lub zamknąć w klatce. W żadnym wypadku nie może być to jednak miejsce budzące u psa negatywne uczucia, nie należy też wprowadzać psa do klatki na siłę. Ważne, aby umożliwić kotu spokojne i bezstresowe poznanie nowego miejsca.
Wprowadzając psa do mieszkania, w którym dotychczas niepodzielnie rządził kot, należy postępować podobnie, z tą różnicą, że koniecznie trzeba zablokować psu dostęp do ustalonych kocich sfer, znajdujących się już w domu. Pamiętajmy, aby podczas oswajania głaskać jedno po drugim – w ten sposób wspomożemy mieszanie się zapachów.
Jedno stado
Adoptując lub kupując zwierzęta warto zapoznać się z ich indywidualnymi historiami, co pozwoli nam uniknąć błędów wychowawczych. Nie zapominajmy o w miarę zrównoważonym okazywaniu miłości każdemu z naszych pupili, oczywiście z uwzględnieniem ich szczególnych potrzeb. W każdym z przypadków pamiętamy, że kot i pies będą tworzyć jedno stado i powinny się razem socjalizować. Niemniej, każde z nich powinno mieć swoje wydzielone miejsce, w którym będzie mogło odpocząć od towarzystwa i wyciszyć się. Każdą nowo powstałą relację należy uważnie obserwować do czasu, aż uznamy, że oba zwierzaki swoją obecność traktują jako rzecz naturalną. Nie powinniśmy żywić jednak większych obaw – z czasem zwierzęta przyzwyczają się do siebie i zaakceptują nowego członka rodziny.